özleme eylemsizliğime..

özlerim ben
bakma öyle ..
ya da neyi deme
geleceği bile özlerim ben
geçmişi, sevdiklerimi
belki en çok da annemi

özlemek eylemini eylemsizleştirerek özlerim hem de
öyle benden olur ki parmak uçlarımda rastlarsın bazen özleme
gün gelir kirpiklerim özlem damlar
gün gelir dilim özlem söyler
gülüşüm özlem kokar
ya da
ya da ne bileyim işte
özlem öyle sarar ki bazen
sis dolar da gözlerime göremez olurum
güneşimi beklerim
belki bir duanın "Amin" inde
belki bir tatlı gülüşünde
belki de hiç tanımadığım bir "Selamun Aleyküm" de
her birini özlediklerimin yerine koyar avunurum önce biraz
sonra gün gelir onlar da eklenir özlemlerime
özlediklerime..

dedim ya işte
özlerim ben
hep özlerim
çok özlerim..

ama hani diyorum
belki bir gün gelir de
özlemin işgal kuvvetlerine savaş açarsan gönlümde
bir selam ile gelip bin sevmekle kalırsan
hani olmaz ya
belki diner o gün özlemim
belki dolar o vakit gönlümde özleme dair her yer
o vakit içimi saran özlem de sen olursun
ben de sen..